Ewangelia na Niedzielę
28.12.2025 – Niedziela Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa
Mt 2,13-15.19-23
Gdy mędrcy się oddalili, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał dziecięcia, aby Je zgładzić”. On wstał, wziął w nocy dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: „z Egiptu wezwałem Syna mego”. A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się Anioł Pański we śnie i rzekł: „Wstań, weź dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie dziecięcia”. On więc wstał, wziął dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaos w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w okolice Galilei. Przybył do miasta zwanego Nazaret i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: „Nazwany będzie Nazarejczykiem”.
Miłość rodziny jest największym błogosławieństwem życia. Dla życia Jezusa, które było zagrożone, troska i zapobiegliwość Józefa okazały się zbawienne. Dla mieszkańców Palestyny Egipt był tradycyjnym miejscem schronienia w sytuacji zagrożenia. Często osiedlano się w regionach przygranicznych. Od Betlejem było to około pięciu dni drogi. Józef okazał posłuszeństwo Słowu Bożemu, idąc właśnie do Egiptu. Wcielenie Słowa Bożego to początek ostatecznego etapu objawienia Boga, jakie dokonało się w Jezusie Chrystusie, w Jego śmierci krzyżowej i zmartwychwstaniu. Opowiadanie o wędrówce Dziecięcia i Jego Matki pod opieką Józefa do Egiptu i z powrotem ma także przywołać w pamięci wierzących Żydów wydarzenia, w których Bóg otaczał opieką swój naród wybrany i wyprowadzał z niewoli. W słowach, które Anioł kieruje do Józefa – „weź Dziecię i Matkę Jego”, kryje się prawda, że Jezus jest punktem odniesienia dla macierzyństwa Maryi i ojcostwa Józefa. Miłość, jaką otaczali to wyjątkowe Dziecię stała się błogosławieństwem dla Niego i dla nich.
Gdy osiedli w Nazarecie mogli bezpiecznie wieść swoje życie rodzinne, „Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (Łk 2,52). Dziś w Niedzielę Świętej Rodziny wpatrujemy się w Świętą Rodzinę, która nas uczy jak mamy żyć w naszych rodzinach, a także w społeczeństwie, kierując się wiarą, która została nam przekazana. Jezus jest wzorem życia od początku aż do końca, do ostatniego tchnienia. On uczy wzrastać i dojrzewać w swoim człowieczeństwie, kochać i służyć innym, rozpoznawać Go z radością i głosić innym, jak również odchodzić z tego świata bez lęku, bo kto spotkał Jezusa, nie boi się śmierci. Takie świadectwo daje dwoje staruszków: Symeon i Anna, o czym czytamy w Ewangelii wg. Św. Łukasza.
Zatem spójrzmy na tę Rodzinę. Maryja pełni w niej rolę mamy, a św. Józef jest opiekunem i stróżem Bożego Syna. Dla Jezusa jest to środowisko wzrostu i rozwoju w środowisku społecznym narodu Izraelskiego oraz w jego wierze i religii. Są to trzy wymiary bardzo potrzebne także do rozwoju każdego człowieka.
W Ewangeliach dzieciństwa słyszymy, co robią wierzący rodzice, aby wprowadzić w doświadczenie wiary swoje dziecko, i to od małego. Najpierw Jezus ósmego dnia został obrzezany, jak nakazywało prawo Mojżesza, a 40 dni po narodzeniu Maryja i Józef przynoszą Go do świątyni, żeby złożyć ofiarę za oczyszczenie. Jest to moment, kiedy przedstawiają Go i powierzają Panu, Bogu, uznając, że to Dziecko należy do Pana. Widzimy ich jako ludzi ubogich, składających na ofiarę parę gołębi albo synogarlic. Kiedyś Jezus stanie się ofiarą przebłagalną za wszystkich ludzi. Słyszymy także, że „Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy” (Łk 2,41). Był to stały zwyczaj tej Rodziny, zgodny z praktyką Izraela. W ten sposób posłuszeństwo wiary Rodziców owocuje posłuszeństwem Dziecka, które najpierw jest jeszcze nieświadome, a potem dorasta. To jest bardzo ważny aspekt wychowania do wiary, który pozostaje aktualny dla współczesnych rodzin.
To na rodzinie spoczywa troska o bezpieczeństwo i ochronę jej członków. Droga posłuszeństwa Słowu Bożemu zabezpiecza od wkroczenia na drogę zła i grzechu. Aby uchronić Jezusa, czasami trzeba pozostawić wiele: dom, ziemię, ojczyznę. Jezus udaje się do Egiptu, aby przejść drogę Narodu Wybranego. W tym wydarzeniu kryje się zapowiedź, że Jezus jest jedynym Zbawicielem, który przyszedł, aby każdego człowieka wyprowadzić z jego Egiptu grzechu i wprowadzić do Ziemi Obiecanej – nieba. Przez te trudne doświadczenia okazuje się, że rodzina uczestniczy w życiu Jezusa, aby wypełniły się zapowiedzi proroków. Rodzina bowiem jest miejscem, gdzie człowiek odkrywa swoje powołanie i plan Boga wobec swego życia.
Jezus doświadcza swojego ludzkiego, duchowego, psychicznego, uczuciowego rozwoju jak każdy człowiek, właśnie w rodzinie, ponieważ przychodzi na świat przyjmując ograniczenia noworodka, który musi od innych otrzymać miłość, poczucie bezpieczeństwa, mądrości, zasad postępowania, aż w pewnym momencie odkryje, że Jego życie należy do Boga i że Bóg jest Jego Ojcem. Wtedy powie: „mam być w sprawach Mojego Ojca” (Łk 2,49).
W rodzinie dokonuje się rozwój człowieczeństwa. Rodzice muszą się natrudzić, aby wychować swe dzieci na dobrych ludzi, uzdolnić je do życia dla innych oraz odkryć, że życie ma sens jedynie wtedy, gdy z miłością służymy innym i jesteśmy zdolni narazić i poświęcić siebie. Do tego potrzeba miłości rodziców oraz posłuszeństwa i zaufania dzieci.
Rodzina jest także miejscem, gdzie żyje się Słowem Bożym: „A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”. Maryja w swoim sercu przechowuje i rozważa Słowo Boże. Józef zaś zawsze okazuje posłuszeństwo Słowu Bożemu. Anioł, który się ukazuje, przynosi Słowo Boże. Święta Rodzina przez całe życie jest wierna Słowu Bożemu.
Módlmy się dziś, aby nasze rodziny były miejscem przekazu wiary, życia prawdziwie ludzkiego i kształtowania człowieczeństwa, które jest zdolne służyć i żyć dla innych. Albowiem miłość rodziny jest największym błogosławieństwem życia.
s. Izabela Iwańska
„Koinonia św. Pawła”
Zachęcamy do wspólnej z nami modlitwy Liturgii Godzin (jutrznia i nieszpory) za pośrednictwem naszej strony internetowej (zakładka: „Aby modlić się razem z nami”).
ZOBACZ TAKŻE: