Wniebowstąpienie Pańskie

 

„Nasz Pan, Jezus Chrystus, wstąpił do nieba: podążajmy tam sercem razem z Nim. Posłuchajmy Apostoła, który mówi: „Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi”. Chrystus wstąpił do nieba, ale nie odszedł od nas. Tak i my, już tam jesteśmy razem z Nim, choć jeszcze nie spełniło się w naszym ciele to, co jest nam obiecane.

Chrystus już jest wyniesiony ponad niebiosa; cierpi jednak na ziemi, ilekroć my, Jego członki, doznajemy utrapień. On sam daje tego dowód, gdy woła z niebios: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”, oraz: „Byłem głodny, a daliście Mi jeść”.

Czemuż to i my tak nie wysilamy się tu na ziemi, aby dzięki wierze, nadziei i miłości, które łączą nas z Nim, z Nim też radować się pokojem niebios? On, który tam przebywa, jest również i z nami; a my, którzy tu jesteśmy, i tam razem z Nim jesteśmy. Chrystus jest w niebie w swoim Bóstwie, mocy i miłości; my nie możemy tam przebywać tak jak On, jednakże możemy tam być naszą miłością, ale w Nim.

Nasz Pan nie opuścił niebios, gdy stamtąd przyszedł do nas; nie opuścił też i nas, kiedy znowu wstąpił do niebios. O tym, że tam przebywał, gdy był z nami tu na ziemi, On sam stwierdza tymi słowami: „Nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego, który jest w niebie”.

To zaś zostało powiedziane dla zaznaczenia jedności: On jest naszą Głową, a my Jego Ciałem. Tak więc nikt nie wstąpił do nieba, jak tylko On, bo i my Nim jesteśmy dzięki temu, że stał się Synem Człowieczym dla nas, a my synami Bożymi przez Niego.

Tak więc mówi Apostoł: „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało; tak też jest i z Chrystusem”. Nie jest powiedziane: „Tak też jest z Chrystusem”, lecz: „Tak też jest i z Chrystusem”. Chrystus więc ma wiele członków, ale jedno Ciało.

Chrystus zstąpił z nieba przez miłosierdzie i wstąpił tylko On sam, a my w Nim przez łaskę. I tak tylko Chrystus zstąpił i tylko Chrystus wstąpił. Przez to nie utożsamiamy bynajmniej Chrystusa, jako Głowy, z Jego Ciałem, lecz stwierdzamy nierozdzielną jedność Ciała z Jego Głową”.

Św. Augustyn, Kazanie o Wniebowstąpieniu Pańskim.

 

„Uwielbienie naszego Pana Jezusa Chrystusa dokonało się w pełni przez zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. W niedzielę wielkanocną świętowaliśmy Jego zmartwychwstanie, dzisiaj świętujemy wniebowstąpienie. To także jest dla nas dzień świąteczny. Dlatego zmartwychwstał, aby dać nam przykład zmartwychwstawania. I dlatego też wstąpił do nieba, aby nas ustrzec dla spraw, które są w górze. Mamy zatem naszego Pana i Zbawiciela, który najpierw wisiał na drzewie, a teraz zasiada w niebiosach. Zapłacił za nas należną cenę, gdy wisiał na drzewie. Zabrał z sobą to, co wykupił, gdy zasiada w niebiosach”.

Św. Augustyn, Mowa 263

 

„Oto jest Ten, który stworzył niebo i ziemię,
i ukształtował od początku człowieka.
On był zapowiedziany przez Prawo i Proroków,
On przyjął ciało z Dziewicy,
On został zawieszony na drzewie,
On w ziemi pogrzebany,
On powstał z martwych
i wstąpił na wyżyny niebieskie,
On zasiądzie po prawicy Ojca,
On ma władzę sądzić i zbawić wszystko,
przez Niego Ojciec stworzył to, co jest od początku i aż na wieki.

On to jest Alfą i Omegą,
On to jest Początkiem i Końcem
– początkiem niepojętym i końcem nieuchwytnym –
On jest Chrystusem,
On jest Królem,
On jest Jezusem,
On jest wodzem,
On Panem,
On powstał z martwych,
On zasiada po prawicy Ojca,
nosi Ojca i jest przez Ojca niesiony.
Jemu chwała i moc na wieki. Amen”.

Meliton z Sardes, Homilia Paschalna 104-105