„Przygotujcie drogę Panu”

 

Czytamy u proroka Izajasza: „Głos wołającego na pustyni: gotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki Jego” (Iz 40, 3). Pan pragnie w was znaleźć drogę; aby więc mógł wejść do dusz waszych i kroczyć w nich, przygotujcie Mu ścieżkę, o której powiedziano: „Prostujcie ścieżkę Jego”. „Głos wołającego na pustyni”. Głos woła: „przygotujcie drogę”. Najpierw głos dociera do uszu, a następnie, po głosie – albo raczej z głosem do słuchu dochodzi słowo. W takim sensie Jan zapowiedział Chrystusa.

Spójrzmy zatem, co Głos zapowiada na temat Słowa: „Przygotujcie – mówi – drogę Panu”. Jaką drogę mamy przygotować Panu? Czy drogę cielesną? Ale czyż Słowo może kroczyć taką drogą? A może potrzeba wewnątrz przygotować drogę i w sercu naszym wytyczyć proste i równe ścieżki? Oto jest droga, na którą weszło Słowo, ona znajduje się w pojętności ludzkiego serca.

Serce człowieka jest wielkie, przestrzenne i pojętne, pod warunkiem, że jest czyste. Chcesz się przekonać o jego wielkości i przestronności? Spójrz, jaką wielość pojęć boskich może ogarnąć! Powiada ono: „Dał mi prawdziwą znajomość rzeczy: dał mi poznać budowę świata i siły żywiołów, początek i kres i środek wieków, odmiany przesileń i przemiany miesięcy, obroty roczne i układy gwiazd, naturę zwierząt i popędy bestii, moce duchów i myślenie ludzkie, różnorodność drzew i siłę korzeni” (Mdr 7, 17-20). Widzisz, że niemałe jest serce ludzkie, jeśli to wszystko może objąć. Wielkości jego nie szukaj w cielesnych rozmiarach, lecz w mocy myśli, która ogarnia tak wielkie poznanie prawdy.

Aby jednak za pomocą przykładów wziętych z życia codziennego również wszystkich ludzi prostych doprowadzić do wiary, iż wielkie jest serce człowieka, zastanówmy się nad takimi sprawami: zachowujemy w duszy wszystkie miasta, przez które przeszliśmy, ich charakterystyczne cechy, położenie ulic, murów i budynków. (…) W milczącej myśli utrzymamy morze, po którym żeglowaliśmy. Jak więc powiedziałem, niemałe jest serce człowieka, które tyle potrafi objąć. Jeśli zaś obejmuje tak wiele i nie jest małe, to odpowiednio należy w nim przygotować drogę i wytyczyć prostą ścieżkę, aby kroczyło po niej Słowo Boże oraz Mądrość. Szykuj drogę dla Pana przez dobre postępowanie, wytycz ścieżkę za pomocą wspaniałych uczynków, aby Słowo Boże mogło bez żadnej przeszkody kroczyć ku tobie i aby udzieliło ci poznania swych tajemnic i swojego przyjścia.

Orygenes (+ 254), [w:] „Karmię was tym, czym sam żyję”.

 

 

„Boże, odwrócić się od Ciebie – to upaść,

Do Ciebie zwrócić się – powstać,

Trwać w Tobie – to istnieć.

Boże, Ciebie porzucać – to umierać,

Do Ciebie powracać – to ożywać,

W Tobie mieszkać – to żyć.

Ciebie, Boże  traci tylko dusza zwiedziona,

Szuka Ciebie tylko pouczona,

A znajduje Cię tylko czysta.

Boże, Ciebie opuścić – to zginąć,

O Tobie pamiętać – to miłować,

A widzieć Ciebie – to posiadać”.

Św. Augustyn