Konferencja „Jezus – Przyjaciel grzeszników”

 

7 maja 2016 r. w Centrum Modlitwy i Ewangelizacji „św. Pawła” w Kielcach z okazji Jubileuszowego Roku Miłosierdzia odbyła się Konferencja nt. „Jezus – Przyjaciel grzeszników” zorganizowana przez Stowarzyszenie Życia Apostolskiego „Koinonia św. Pawła”.  Zgromadziło się ponad 60 osób (osoby konsekrowane z różnych zgromadzeń, kapłani i osoby świeckie).

W tematykę dnia wprowadził ks. Marian Królikowski, przełożony generalny Stowarzyszenia Życia Apostolskiego „Koinonia św. Pawła” w Kielcach, który ukazał osobę Jezusa będącego stale wśród grzeszników, pozwalającego dotykać się grzesznikom, co budziło zgorszenie ludzi pobożnych. Miłosierdzie Boga i Jezusa stanowi „Dobrą Nowiną w Dobrej Nowinie”.

 

 

 

 

 

 

 

Pierwszą konferencję: „Błogosławieni miłosierni… (Mt 5, 7)”, wygłosił ks. Bp Jan Piotrowski, ordynariusz diecezji kieleckiej. Miłosierdzie Boga nikogo nie wyklucza, a my idąc drogą miłosierdzia mamy pewność, że Bóg nas nie ominie, mówił ks. Biskup. Precyzował także samo słowo: miłosierdzie, które pochodzi z gr. rahamim (wnętrzności matki, łono matczyne, siedlisko delikatnych uczuć). Chrześcijanin ma naśladować Boga, a więc być miłosiernym, współczującym i przebaczającym.

Następnie miało miejsce wystąpienie ks. prof. Stanisława Dyka, wykładowcy na KUL-u: „Miłosierny Samarytanin (Łk 10, 30-37)”. Głęboka analiza przypowieści, z uwzględnieniem metody lectio divina, a także interpretacji ojców Kościoła pozwoliła odkryć niezmierne bogactwo tej perykopy. Bóg nie istnieje już tylko jako wspólnota (communio), przekonywał ks. Profesor, ale jako communio missio. Doświadczając spotkania z Chrystusem – Miłosiernym Samarytaninem (który nas widzi, podchodzi do nas, leczy nasze rany zadane przez grzech) mamy czynić podobnie wobec innych ludzi. Mamy być stale w drodze (idąc z Jezusem do Jerozolimy, a nie w odwrotnym kierunku) i mamy widzieć ludzi, troszczyć się o nich, stosując „oliwę” Słowa i prowadząc ich do wspólnoty Kościoła.

Ks. Paweł Tambor, rektor WSD, w temacie: „Miłosierny Ojciec i Jego dwaj synowie (Łk 15, 11-32)” podjął się analizy przypowieści uwzględniając jej kontekst. Z perspektywy etyki cnót i sytuacyjnej, a także filozofii stoickiej odkrywał niezmierną głębię znaczeniową przypowieści.  Każdy z nas może odkryć w sobie zachowanie syna młodszego, czyli oddalić się i odejść w dalekie strony lub starszego – traktować dom Ojca jak więzienie i dać się ponieść zazdrości. Bóg Ojciec okazuje swe miłosierdzie tak jednemu jak i drugiemu. Wyraża się ono w radości Ojca, który wychodzi naprzeciw i tłumaczy.

 

 

 

W sesji popołudniowej ks. prof. Stanisław Czerwik przygotował dla nas referat nt: „Liturgia Eucharystii źródłem i skutecznym narzędziem miłosierdzia”. Ukazał w nim liturgię Eucharystii jako aktualizację i uobecnienie wszystkich aspektów miłosierdzia Bożego jako daru Ojca, którego dostępujemy przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.

Końcowy referat stanowił podsumowanie całej Konferencji. Ks. M. Królikowski, podejmując rozważanie perykopy: „Faryzeusz i celnik… (Łk 18, 9-14)”, ukazał przeszkody w przyjęciu Bożego miłosierdzia. Uważna analiza tekstu biblijnego doprowadza nas do praktycznych wniosków dlaczego jedna modlitwa została wysłuchana, a druga nie. Faryzeusz jawi się jako reprezentant ludzi religijnych, pobożnych, uważających się za sprawiedliwych, którzy przez swą obłudę zamykają się na Boże miłosierdzie. Natomiast celnik w pokorze liczył tylko na Boże miłosierdzie – i został zbawiony.

Z całości rozważań można było wydobyć wiele postulatów dla życia duchowego.