Program formacyjny – cz. 1
 1. „Abba, Ojcze!”
(Mt 6, 9-13; Łk 11, 2-4) Cel: Wprowadzić w relację z Bogiem Ojcem poprzez modlitwę „Ojcze nasz”, odkrywając jej wyjątkowość i uniwersalizm. Czas: 3-4 dni Dla kogo: Dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych; dla parafii, jako rekolekcje; dla głoszących Słowo Boże; dla SNE. |
 2. Abraham – człowiek, który usłyszał i zobaczył Słowo Boga
Abraham należy do grona tych, którzy „w wierze pomarli, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali” (Hbr 11, 13), a Jezus Chrystus mówi o nim: „Abraham, ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się” (J 8, 56). Abraham, to pierwszy człowiek, który usłyszał Słowo Boga, który „spotkał Boga”, ale również „ujrzał dzień Chrystusa i się rozradował” (por. J 8, 56)! Przemierzając Biblię, Słowo Boże poprowadzi nas do ostatecznego „miejsca” spotkania z Bogiem Abrahama, do Jego „oblicza” w Jezusie Chrystusie, Słowie, które stało się ciałem (por. J 1, 14). Cel: Odkryć Jezusa, którego oczami wiary widział Abraham.
|
 3. Apokalipsa św. Jana – przewodnik w poznaniu Chrystusa
Apokalipsa św. Jana nie jest z pewnością Księgą łatwą w lekturze i łatwą dla zrozumienia: jest ona „pokarmem stałym” dla chrześcijan dojrzałych w wierze, nie zaś „mlekiem” dla początkujących, niemowlaków raczkujących na drogach wiary (por. Hbr 5,11-14). Cel: Poznać Jezusa Chrystusa odkrywając znaczenie symboliki Apokalipsy i z nadzieją oczekiwać powrotu Zbawiciela na ziemię. Czas: 5-6 dni Dla kogo: dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych; dla głoszących Słowo Boże i posługujących w SNE. |
 4. Błogosławieństwa – drogi szczęścia i mowa krzyża
„Błogosławieni, którzy…” (por. Mt 5, 3-12) Człowiek poszukuje prawdziwego szczęścia, szczęście zaś jest powodem radości. To szczęście i radość płynące ze zjednoczenia z Panem, dają nam błogosławieństwa: Jezus obiecuje nam radość głęboką, ale też za wielką cenę; radość, której nic i nikt nie jest nam wstanie odebrać. Jezus je wygłosił, aby objawić drogę, na której On znalazł szczęście, pełnię człowieczeństwa: jest to jednak szczęście za wielką cenę – to życie miłością do Boga i innych, szukając zawsze komunii, pomimo doświadczania przemocy czy złośliwości. Tak żył Jezus, „Człowiek błogosławieństw”. On jest ubogi, płaczący, cichy, głodny i spragniony sprawiedliwości, miłosierny, czystego serca, czyniący pokój, prześladowany z powodu sprawiedliwości. „Błogosławieni, którzy…” (por. Mt 5, 3-12). Zaufajmy tej obietnicy! Cel: Odkryć „Osiem błogosławieństw” jako drogę szczęścia dla każdego chrześcijanina Czas: 4 dni Dla kogo: dla wspólnot, grup modlitewnych, ludzi poszukujących, dla parafii |
|
(Mt 25, 36.43) Cel: Spotkanie z Chrystusem przychodzącym do nas w osobie człowieka chorego. Czas: 3 dni / weekend Dla kogo: dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych i duchownych; dla parafii, jako rekolekcje dla chorych; dla głoszących Słowo Boże osobom chorym; dla osób opiekujących się chorymi; dla wszystkich, którzy mają trudności z akceptacją swojej choroby i szukają jej sensu. |
 6. Dawid – człowiek według serca Bożego
„Znalazłem Dawida, człowieka według mojego serca” (Dz 13, 22; por. 1 Sm 13, 14; Ps 89, 21) W sercu kryje się wielkość i małość człowieka. Któż może poznać ludzkie serce, jeśli nie Bóg sam? „Pan przenika wszystkie serca!” (1 Krn 28, 9). Co takiego podoba się Bogu w sercu człowieka? Czy Bóg może mieć upodobanie w sercu grzesznika? Odpowiedzi na te i inne pytania poszukamy w Słowie Bożym, wpatrując się w historię życia Dawida: pasterza, króla, proroka i grzesznika? Cel: Wpatrując się w historię Dawida odkryć, co takiego podoba się Bogu w sercu grzesznika. Zrozumieć i pozwolić na Jego zbawcze działanie w naszym życiu, abyśmy stali się ludźmi według serca Bożego. Czas: 3 dni / weekend Dla kogo: dla świeckich, dla osób konsekrowanych i duchownych; dla wspólnot życia konsekrowanego; zalecane jako rekolekcje dla kapłanów |
 7. Dar, przebaczenie, współczucie
„Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby świat został przez Niego zbawiony” (J 3, 16) Obdarować kogoś oznacza „dać spontanicznie i nie oczekując nic w zamian”, darmo: ponieważ prawdziwy dar nie przewiduje odwzajemnienia się i rewanżu, lecz wyraża pragnienie: „ja daję tobie, abyś ty dawał innym”. Przebaczyć oznacza „podarować w sposób całkowity, totalny”: to trudna droga tego, kto nie zapominając doznanej krzywdy, z bólem i w dyskrecji zmienia siebie samego, rozliczając się z problemem zła. Współczuć oznacza „cierpieć razem” z innymi: „praktykować współczucie”, to jedyna sensowna odpowiedź, jaką człowiek może dać wobec cierpienia innych – to właśnie znaczy okazać komuś prawdziwą litość. Cel: Poznać i doświadczyć tego, w jaki sposób Bóg „obdarza, przebacza i okazuje współczucie” oraz jak my powinniśmy to czynić w sposób autentycznie ludzki i chrześcijański. Czas: 3 dni / weekend Dla kogo: dla świeckich, dla osób konsekrowanych i duchownych; zalecane jako rekolekcje dla parafii |
 8. Eucharystia w Emaus
„Drogą do Emaus” kroczy każdy z nas, poszukując sensu życia i niosąc swoje życiowe rozczarowania, które zasmucają serce. Na tej drodze Jezus Zmartwychwstały, Przychodzący, idzie z nami, ofiarując nam słowo nadziei. Rozważamy i wyjaśniamy Słowo Boże, które otwiera oczy i pozwala „po Bożemu” spojrzeć na rzeczywistość własną i świata (przemiana umysłu); nawraca serca ku naśladowaniu Jezusa Chrystusa (zmiana kierunku drogi) i uzdalnia do świadectwa w Kościele i świecie (misja)… Cel: Odkrywać korzenie liturgii Kościoła, w wydarzeniu spotkania uczniów ze Zmartwychwstałym podczas drogi do Emaus (Łk 24,13-35). Czas: 3/4 dni Dla kogo: dla świeckich, dla osób konsekrowanych i duchownych.
(Lectio divina dotyczące obecności i działania Boga w historii zbawienia) Pytając „gdzie jest Bóg?”, pytamy o to „gdzie jest człowiek?”; szukając Boga, szukamy człowieka – szukamy siebie i własnego człowieczeństwa! Zapraszamy do wspólnego poszukiwania. Cel: Odkryć obecność Boga w świecie, w ludzie Bożym, w drugim człowieku, w Osobie Jezusa Chrystusa, w sobie samym. Czas: 3 dni / weekend Dla kogo: dla osób poszukujących Boga, przeżywających problemy w wierze; dla parafii, jako rekolekcje |
 10. Hiob, czyli o Bogu, który wierzy w człowieka
(Lectio divina na temat niezawinionego cierpienia) „Ja wiem, wybawca mój żyje, ja Go zobaczę, moje nerki już drgają z tęsknoty” (Hb 19, 25n) Cel: Poznać tajemnicę niezawinionego cierpienia i działania Boga, który wierzy w bezinteresowność człowieka. Czas: 3 dni / weekend Dla kogo: dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych i duchownych; dla parafii jako rekolekcje, dla przeżywających problemy z przyjęciem swego cierpienia |
 11. Jak usłyszeć Słowo Boże? Wprowadzenie w Lectio divina
„Jak usłyszeć Słowo Boże? Jak przyjąć Słowo Boże? Jak żyć Słowem Wcielonym?” Są to elementy jednego procesu: nierozdzielne i wzajemnie się warunkujące. Z drugiej strony są to również pytania o „metodę”, która pozwoli nam „usłyszeć Słowo, przyjąć Słowo i żyć Słowem”. Tą metodą jest Lectio divina: czytanie Boże, czytanie duchowe, duchowa lektura Pisma. Pragniemy mówić o właściwej (własnej) relacji każdego chrześcijanina (każdego z nas) i wszystkich razem (Kościoła) ze Słowem Bożym: o prymacie Słowa, o centralnym miejscu i roli Słowa, o panowaniu Słowa w życiu chrześcijanina i Kościoła. Cel: Nauczyć się metody Lectio divina Czas: 4 dni Dla kogo: dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych; kapłanów; dla głoszących Słowo Boże; dla SNE |
 12. Jak żyć po chrześcijańsku w Kościele i świecie?
„Chrześcijanie mieszkają w swojej ojczyźnie, ale jako cudzoziemcy; uczestniczą we wszystkim jak obywatele i wszystkiemu podlegają jak obcy; każda obca ziemia jest ich ojczyzną i każda ojczyzna – ziemia obcą” (List do Diogneta 5, 5.11-16). Chrześcijanie to ludzie, którzy praktykują sposób „życia innego”. Przykład takiego życia dał nam Jezus Chrystus. Poznamy ten „sekret życia chrześcijan” w oparciu o lectio divina do Pierwszego Listu św. Piotra. Cel: Odkryć, na czym polega sekret życia chrześcijańskiego, czyli jak żyć prawdziwie po chrześcijańsku. Czas: 4-5 dni Dla kogo: dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych i duchownych; dla parafii jako rekolekcje |
 13. Jan Chrzciciel, prorok i przyjaciel Słowa
„Pojawił się człowiek posłany przez Boga: Jan było mu na imię” (J 1, 6) Biblia nazywa niektórych ludzi „przyjaciółmi” Boga: są wśród nich Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz, prorocy. Pośród wielu „przyjaciół” Jezusa Chrystusa, naszego Pana, wyjątkowe miejsce zajmuje Jan Chrzciciel, który osobiście określa siebie w relacji do Jezusa, jako „przyjaciel Oblubieńca” (J 3, 29). Czyni to nie przez przypadek: tak było z woli Boga, taka była jego misja: być „przyjacielem Oblubieńca”, Bożego Syna, Jezusa. Albowiem to życie Jana w swej pełni, było prawdziwą drogą, którą on przygotował dla „Przychodzącego” (Chrystusa) i na tej „drodze” Jezus postawił swe kroki: Jezus pójdzie po śladach Jana, jego życia i posługi. Cel: Zrozumieć, że to my, jako Kościół mamy przygotować świat na powtórne przyjście Jezusa Czas: 3 dni / weekend Dla kogo: dla wspólnot i grup modlitewnych; dla osób konsekrowanych; dla parafii, jako rekolekcje |
